Terug 2

Terug thuis en het lijkt alsof we nooit zijn weggeweest. Drie weken lijken lang, maar vliegen zo voorbij. De vlucht terug is beter verlopen dan verwacht. Tibe heeft alleen een beetje geweent met het opstijgen en daarna nog een tiental minuutjes omdat hij niet uit zijn zetel kon. Tussenstop in Newark duurde veel te lang, 6 uur. We hebben wat rondgelopen en een beetje gegeten om iedereen een beetje bezig te houden. Lokale tijd om te boarden 6uur 50, dus in Belgie 12 uur 50 en we waren al van 4uur30 op. Tibe was ondertussen in slaap gevallen en Jarne was zo moe dat hij ervan begon te huilen. Zo moe zijn en dan nog tot aan het vliegtuig moeten stappen, want er was geen plaats in de koets en niemand om hem te dragen. De uitdrukking omvervallen van de slaap was zeker van toepassing. Nog voor het vliegtuig de lucht inging waren zowel Jarne als Tibe diep in slaap. Aankomst in San Antonio, beide kindjes wakker gemaakt en Jarne met veel moeite naar de koets gestrompeld. We komen thuis, ik leg hem in bed en hij wil niet slapen! Neen, eerst de boot van playmobiel in elkaar steken. Dat hadden we immers beloofd! Na vele traantjes eindelijk overtuigd dat midden in de nacht na 24 uur in de weer te zijn geen goed moment is om te bouwen en 10 minuten later alweer in slaap.