Big Bend: het mooiste van Texas

Verslag van onze trip, eindelijk.
Woensdag, de bedoeling was om vroeg te vertrekken, uiteindelijk werd het 5 uur. Ik moest nog pakken , Hugo nog werken en er moesten ook nog snel wat dingen gekocht worden. Volle tank iederen in de auto en we waren op weg. Het is winter, dus vroeg doneker, na gegeten te hebben in de auto viel dan ook iedereen in slaap. Iedereen behalve ik, de chauffeur van dienst. Van San Antonio naar Fort Stockton, een lange saaie weg zeker in de donker. Uiteindelijk om 10uur30 aankomst in het hotel.

Na een nachtje slaap ( een " doublesize" bed is echt wel kleiner dan een "kingize" bed) richting ontbijtzaal. Het hotel was van dezelfde keten als het hotel aan zee dus ook hetzelfde ontbijt. Wafels, ontbijtgranen, omelet, sausage patties,yoghurt enz. "Continental breakast", welk continent was mij niet meteen duidelijk. In Big Bend is er maar een tankstation, dus de prijzen liggen hoger dan in San Antonio. We hadden dan ook de raad gekregen om te tanken in in Fort stockton en in Marathon, de laatste stop voor je aan het park komt.

Marathon het laatste "stadje" voor je het park binnenrijd, 450 inwoners, $24,200 gemiddeld jaarinkomen wat beduidend lager ligt dan het gemiddelte in Texas, $42,139.
Was de temperatuur de vorige dag in San Antonio nog 30 graden, tijdens de nacht was er een koude wind opgekomen wat maakte dat er de volgende dag een 8 op de thermometer stond. De "thanksgiving picknick" in de namiddag heeft dan ook niet lang geduurd.
De volgende ochtend, koud maar een stralende zon en er stond een wandeling op het programma, " the window trail", 5.2 miles/8.3 km roundtrip. Voor Tibe iets te veel om te stappen, maar Jarne hebben we maar een paar meter gedragen. Onze eerste optimistische plannen waren om in de namiddag iets anders gaan te doen, maar de voormiddagwandeling werd een over de middag en zelfs een na de middag wandeling.

Een gesprek van Hugo met een man met een brandende barbeque had voor gevolg dat ons avondeten uit een hamburger, een goed gesprek, een Belgische wafel en een Belgisch bier bestond.
De volgende dag, alweer een wandeling, the lost mine trail, 4.8 miles/7.8 km samem met Bill en zijn vrouw. Een kleinere afstand maar wel bergop bovendien was het erg koud. Het beging van de wandeling hadden we al wat regen, maar was het doenbaar. Echter de afdaling was afzien, pijpestelen regen en koud, ijskoud. De warme chocolademelk daarna was erg welkom. De regen was ondertussen verandert in sneeuw, erg mooi maar geen weer om in te rijden. De volgende dag was alles ondergesneeuwd, sneeuw in Texas, voor Tibe de eerste sneeuw ooit live gezien en gevoeld.

Sneeuw dus wegen gesloten, in afwachting gaan ontbuiten in het restaurant: eggs, bacon, gravy, oatmeal, cereal, fruit, and hot chocolate milk.

Uiteindelijk om 11uur30 kunnen doorrijden en tegen 6uur 30 terug thuis. De sneeuw heeft ons lang vergezeld en even heb ik de hoop gehad dat het ook in San Antonio had gesneeuwd. Echter thuis was alles groen, het thanksgiving weekeinde was daar enkel nat en koud geweest

Bedenksel

In juni toen mijn ouders kwamen waren ze juist gaan kiezen ( 10 juni) en nu komen ze terug ( 5 december) en er is nog geen regering. Dus ofwel komen mijn ouders te vaak op bezoek ofwel duren de onderhandelingen echt wel lang.

PS Het verslag van onze trip laat ook op zich wachten, we gaan alweer bijna opnieuw (daarover later meer) maar dit weekeinde tussen het opruimen (want ouders komen) boodschappen doen en naar verjaardagsfeestje gaan, zal ik eraan werken. Beloofd!

Effe lachen

Star in Your Own JibJab! It's Free!

Geluk bij een ongeluk

Ongeluk van een ander wel te verstaan. Een collega op het werk ging met enkele vrienden naar de Big Bend. Een staatpark in het zuidwesten van Texas. Wegens ziekte kan een van de personen niet meegaan en we kregen die kamer aangeboden omdat we, toevallig, juist aan het vertellen waren dat we weg wilden gaan voor Thanksgiving. Kamers in de Big Bend voor Thanksgiving moet je normaal gezien minstens een jaar op voorhand bespreken, zij hadden de reservaties al 1.5 jaar. Het gaat alleen ver rijden zijn, 8 uur ongeveer, maar het schijnt de moeite waard te zijn.

Lopen, lopen en nog eens lopen

Had ik al geschreven dat ik een halve marathon ging lopen. Dat was dus vorig weekeinde , meer bepaald zondag 11/11/7. De dag ervoor alles (t-shirt en chip ) opgehaald, nummer op de T-shirt alles klaar gelegd en wekker gezet. En wat gebeurt er? Wekker gaat niet af, geluk dat Hugo effe moest opstaan en ik het uur controleerde. Wekker moest aflopen om 5 uur 30 en ondertussen was het al 6 uur 20 en het startschot zou om 7 uur gegeven worden. Om ongeveer 7 uur 15 ben ikmaar alleen gestart, effe moeten doorlopen om voor de politieauto's te komen die het einde van de race aangaven en dan nog een beetje doorlopen om voorbij de laatste wandelaars te komen. Gevolg: al uitgeput voor ik goed en wel begonnen was en vermits de startmat al weg was ook geen registratie van mijn chip. Maar ik heb volgehouden en uiteindelijk toch de finish gehaald.
Lessen geleerd uit deze ervaring:
Een wekker is niet voldoende als je zeker moet opstaan.
Drinken uit een beker en lopen terzelfdertijd? Ik denk het niet.
Gelpacks voor extra energie, ontzettend zoet, je krijgt er dorst van.
Andere mensen zweten ofwel minder ofwel drinken meer, gelet op de aanschuif aan de sanitaire voorzieningen gedurende de race.
Mensen die suporten, ook al ken je ze niet, het helpt.
Buikspieren heb je nodig om te lopen, vermits ik buiten mijn quads, knieen en rechter achillespees ook die spieren "voel".
Voornemen:
Nogmaals halve marathon, maar dan wel met een normale start.

Single mom

Toch voor een week. Maandag: wegens aanpassing wintertijd, kindjes om 6uur30 wakker en dus ruim op tijd op school en werk. 's Avonds naar de Gym, voor een rondleiding. Deze gym is een erg familiegerichte gym, kinderopvang, speciale kinderlessen, zwembad enz. Maar natuurlijk ook erg duur. Kindjes iets later dan gewenst naar bed, dinsdag wegens bad, net op tijd. Woensdagavond terug naar de gym, deze keer om uit te proberen. De bedoeling was om om 5uur30 daar te zijn maar wegens fundraising gedoe op school en verkeerleed pas begonnen om 6uur30. Dus alles verlaat, kindjes pas om 8uur 45 in bed en "on top of it" vrijdagmorgen wekker niet afgelopen. Jarne was als eerste wakker en kwam naar mijn bed toe, eerste reflex, Jarne waarom ben je al wakker. Tot ik vanuit mijn linker ooghoek vaststel dat het al 8.15 is. Dus vliegensvlug ( een poging tot ) uit bed, haasten, rennen, vliegen, vallen en terug opstaan en om 9uur30 zat ik op mijn stoel voor mijn computer. En wat vonden de kinderen van de gym, en dan vooral van de kinderopvang ? Zegt dit genoeg " Hun afzetten was geen probleem, hun terug meenemen nadien koste moeite". Ware het niet voor al de knuffels en kusjes die ik dagelijks krijg, ik zou nog gaan twijfelen over mijn populariteit.

Allerlei

Integratie:
Decor: speelplaats school. Gesprek met andere ouder over hoe je "Jarne" en "Tibe" moet uitspreken. Dus ik zeg, " We are from Belgium". Waarop Tibe heel verontwaardigd:" I'm not from Belgium, I'm from America".
Grappig of toch niet:
Hugo is voor een weekje weg, naar San Diego. Dus vorige vrijdag hebben we Hugo weggebracht naar het vliegveld. Onderweg naar toe kwam het gesprek "toevallig" op neerstorten. Tibe vondt dat zeeeer grappig, papa's vliegtuig gaat neerstorten, hahaha" en dit al zingend. Volgens Jarne dus helemaal niet grappig, want dan is papa dood.
Ondertussen terwijl ik dit intik is Hugo al terug, gezond en wel.

Wintertijd

Zaterdag hebben ook wij de klok verzet, een uurtje extra slapen. Alleen, Jarne en Tibe's klok weigerde zich te laten verzetten. Zowel zondag als maandag om 7uur30 oude tijd uit bed, dwz 6uur30 nieuwe tijd! Zeeeer vervelend, vooral als je zelf je "naar bed gaan tijd" wel hebt verzet ( +extra). Voordeel, deze morgen op tijd op school en werk, ondanks dat ik er alleen voor stond.

Halloween

Zaterdag een vervroegd Haloween feestje bij Madison. Madison woont in een erg leuke buurt met een gemeenschappelijke speelgrond, of hoe je zoiets noemt. Zaterdag was er dus een Halloweenfeestje, dat betekende net ervoor snel naar de Wallmart gaan voor een kostuum. En neen, ik wil echt geen 30 dollar voor een kostuumpje betalen. Tibe werd een beer, kostuum van zijn neefje ( ondertussen neef) uit Belgie) en Jarne werd een ridder. Madison en Ella ( haar zusje) waren prinsesjes of elfjes, in ieder geval mooie meisjes.

Na het feestje zijn we samen gaan eten in "The Magic Timemachine". Voor Madison de eerste maal, maar het viel blijkbaar erg mee want sindsdien vraagt ze telkens als ze mij ziet of we nog eens naar dat restaurant gaan.
Woensdag, Halloween op school. De school ligt in een bedrijvenpark en alle klassen gingen bij debedrijven langs om te trick-or-treaten. Carina's mama was zo vriendelijk om foto's door te sturen van Jarne en Carina in volle actie.

's Avonds alweer trick-or-treating, deze keer in de wijk van Madison. Eerste keer dat we er echt aan deelnamen. In 2005 kwamen we aan op 3 november, vorige jaar waren op vakantie in Belgie en dus dit jaar premiere! En ik moet zeggen het was plezant, ontzettend veel kindjes op de baan, allemaal even mooi. Resultaat, 2 vermoeide kindjes en veelm zeer veel snoep. Maar goed we hebben ze goed gedrild ( op die leeftijd gaat dat nog) en dus het eerste wat ze de volgende dag deden was het snoep sorteren. Erg slechte snoep om weg te geven en het minder slechte hielden ze bij. Het erg slechte heb ik maar meegenomen naar het werk, collegialiteit noemen ze zoiets en het minder slechte ligt thuis. Nu de kindjes vergeten het snoep heel erg snel, probleem is dat mijn geheugen voor zoetigheid het erg goed doet.

Ochtendgebabbel

Aan de ontbijttafel:
Jarne:" Yannick is al 14 jaar he? Ja Jarne, goed dat je dat nog weet. En Yannick is ouder dan jou he? Dat kan toch niet Jarne. Jawel, en ook ouder dan peet (de papa van Yannick). En ik ga ook ouder dan jou worden. Moeke heeft dat toch gezegd aan de computer (skype). Neen Jarne, groter, Yannick is groter dan mama en peet, niet ouder."
In de auto:
"Jarne en tibe vanavond op tijd jullie bedje in want jullie zijn beide nog zeer moe. Ik ben maar een beetje moe" antwoordt tibe" ik heb goed geslapen." " Je ziet er nochtans doodmoe uit tibe" " Ik ben ziekmoe, niet doodmoe" Jarne:" ja, doodmoe dat is veel erger."

Verslag van voorbije weekeinde

Derde maal gaanwandelen, en volgens Jarne gaan we dit vanaf nu elk weekeinde doen. De "mensen" wel weer gemist, om 8uur 30 afspreken op een zaterdagochtend, het lijkt wel een 1-april grap.Na de mannetjes met veel moeite naar bed gestuurd om eventjes te rusten ( mama heeft meer geslapen dan de kindjes) gingen we naar Seaworld. Samen met Karina en haar mama. Speciaal voor Haloween bleef het park open tot 10 uur. In de namiddag hebben we de shamu show bekeken, de piratenboot beklommen en in de shamu-trein gezeten. De shamu-trein waarvoor Tibe vorig jaar nog te klein was en waarvoor hij al die groentjes gegeten heeft. Terwijl de anderen in de rij stonden was ik de buggy's korterbij gaan zetten en toen ik terug kwam groot drama: Tibe was nog altijd te klein, ondanks de groenten! Dus maar effe gezegd dat hij vorig jaar wel groot genoeg was ( leugentje om bestwil) en ze gingen hem opnieuw meten. Nu met de voetjes goed tegen de muur en het hoofdje recht en hoezee, Tibe was groot genoeg! Zelf was hij al zo zeker van een slechte afloop dat hij het goede nieuws niet hoorde en al begon te wenen. Traantjes waren snel gedroogd toen we verder aanschoven. Ondertussen begon het donker te worden, perfecte tijdstip om te gaan griezelen. Effe twijfelen of we wel in het griezelige bos zouden gaan, maar Jarne en Tibe gingen zeker geen schrik hebben, neen hoor. Tijdens het aanschuiven werden we al gehuld in mist en eenmaal binnen kregen we er nog een "leuk" achter gronddeuntje bij. De aanblik van de eerste zombies, reuzegrote spinnenwebben, weerwolven, grafstenen enz was genoeg voor Tibe om zijn hoofdje op mijn schouder te leggen en voor de rest van de wandeling zijn ogen niet meer open te doen. De monsters waren wel kindvriendlijk, enkel de volwassene zonder klein grut werden benaderd. Maar toch iets over halfweg vond ook Jarne dat het bij mama op de arm toch beter was. Dus de rest van de wandeling met 40 kg op de armen verder gestapt. Papa "Hugo" was er spijtig genoeg niet bij, die moest werken. Eenmaal uit het bos was de schrik snel vergeten en gingen we nog eventjes naar de Shamu show, dit maal met het "Jack is Back" thema. Ondertussen was het al 10 uur en tegen dat we het park uitwaren, we de auto hadden gevonden (niet opgelet waar we stonden) en naar huis waren gereden was het rond de elven. Jarne en Carina lagen te slapen en rara wie was nog wakker, Tibe de kleinste van het grut. De volgende dag had Jarne geen idee hoe hij in zijn bed was gekomen en ik vertelde hem dat we allemaal in slaap waren gevallen in de auto, ook mama (ik was de bestuurder). "Echt waar?" vroeg hij met een toch wel verbaasde blik in de ogen.

Update

Wekker gisteren niet afgelopen, electriciteitspanne ? Neen, op wonderlijke wijze was het volume samen met de buitentemperatuur gedaald tot beneden de "hoorgrens". Een bewijs van bovennatuurlijke krachten of gewoon het werk van een opdondertje met blonde krullen van een meter hoog ( iets meer dan 3 foot of is het feet?) ?

Cold

Gisteren was het nog warm, zomers warm. Tijdens de nacht begon het te stormen en vandaag was het ijskoud, 14 graden celcius. Gelukkig hadden de kinderen al een lange broek aan en ben ik nog snel terug gelopen om een truitje voor hen te halen. Morgen zou het beter moeten zijn , 22 graden. Buiten de koude, deze morgen ook nog een ander opvallend ding. De wekker niet afgelopen en dus pas om 8uur30 uit bed en te laat op het werk/de school.

Jarne leest , hoezee, hoezee

Boekjes van level 1, "the pig is fat". De juffrouw moest lachen en dat vond hij zo leuk dat hij nog verder las. Zelf was hij erg verbaasd dat hij kon lezen, maar als je alle letters kent, weet hoe ze klinken dan kun je ook woorden lezen.

Maar goed dat we enkele boeken hebben liggen om te lezen!

Update

Gisteren een keer een "ongelukje" in school (zie vorige blog). Hij had geen reserveonderbroek bij dus moest de juffrouw hem een pamperbroek aandoen, dat was niet naar zijn zin.
Deze morgen na het badritueel zat Tibe havermout te eten toen hij plots riep " Ik moet op het potje". Oppakken en vliegensvlug naar de badkamer om te ontdekken dat zijn broek al nat was. Bij nader inzien was de stoel ook al nat. Kleine fout in de mededeling, het had moeten zijn: " Ik had naar het potje moeten gaan". Les voor ouders: na bad, best op potje zetten. Rest van de dag, hetzelfde als gisteren: 1 ongelukje. Deze keer wel reserve-onderbroek, en de rest van de dag droog. Zou volgende week te snel zijn om al op zwemles te gaan?

droog blijven om nat te worden

Tibe is sinds augustus 3 jaar maar draagt nog altijd pamperbroekjes. Wat Tibe is koppig, hij wil niet op het potje, zeker niet voor een kleine boodschap. Maar hij wil wel op zwemles, zeker sinds hij weet wie er nog naar de les gaat. Maar dan moet hij "Potty trained" zijn. Deze morgen vroeg hij zelf om een onderbroek aan te doen, benieuwd of hij die deze avond nog aan heeft en of hij nog dezelfde kleren draagt.

Weekenddrukte

Zaterdagvoormiddag zijn we voor de 2 de maal gaan wandelen in het Friedrich wilderness park. De internationale vriendengroep die wie via Manoela's huwlijk hebben leren kennen gaan daar elk weekeinde wandelen. Onze bedoeling was (en is nog steeds) om samen met hen te wandelen. Echter op een zaterdagmorgen er al zijn om 8uur30 is zwaar en tot nu toe nog niet gelukt. Persoonlijk vind ik 8 uur 50 ook nog zeeeeeer vroeg, close but no cigar ... Wandelen doen we dan maar alleen, onderweg vraagt Tibe dan een paar keer "Maar waar zijn de mensen nu?" waarop wij antwoorden dat we ze aan het zoeken zijn. En als ik schrijf wandelen dan bedoel ik ook wandelen, geen koets en niet dragen. Telkens ongeveer 1.7 mijl (2.7 km) met toch wat hellingen

In de namiddag ging Hugo werken en de rest van de familie trok naar het centrum samen met Madison en haar mama. De Houston street was autovrij gemaakt ter ere van "chalk it up". Artiesten van San Antonio versierden de straat met mooie krijttekeningen.
Voor de kinderen was er gratis krijt voorzien om zich mee uit te leven.

Het is toch opvallend hoe verschillend het centrum van San Antonio is vergeleken met de rand. Er wordt gewandeld in het centrum, er zijn kleinere winkels en restaurants, kortom het is er gezellig. De rest van San Antonio doet denken aan de "Boomse Steenweg" voor diegene die al in Antwerpen geweest zijn, of de Genkersteenweg voor de mensen uit Hasselt. Fijne winkels maar verre van gezellig. Volgende week gaan we natuurlijk weer hicken en vermoedelijk zaterdagnamiddag, ditmaal met Carina naar Seaworld.

Ocharme

Jarne en Tibe aan de ontbijttafel. Ik wil een stuk vegetarisch vlees ( ik weet dat kan niet, maar zo zeggen wij dat nou eenmaal), ik wil niet die boterham ik wil die andere die is groter, ik wil dat stukje peer, enz.... Dus zeg ik vermanend:"Jullie moeten niet zo zeuren, er is altijd genoeg eten voor jullie, er zijn kindjes die geen eten hebben." Waarop Jarne een zorgelijk gezicht trekt en zegt: "Ja, ocharme die kindjes, dan moeten ze altijd naar de Costco (grootwarenhuis) gaan."

Ieder huisje heeft zijn grapjes

Tibe: "Wie heeft in de appel gebeten? Dat is zeker papa, papa eet altijd appels. En nu is hij in de computer. Papa niet in de appel bijten."

TVkinderen

Om het "kijkgedrag" te beperken, alleen dinsdag, donderdag en zondag "filmpjesdag". Ja, filmpjes, want DVD's en geen gelevisie, ook al komen de meeste filmpjes ook op TV. Maar TV dat wil zeggen om de 10 minuten reclame, en om niet te eindigen met een orkest van zeurende kindjes ( mag ik dat, krijgen we dit, ...) , hier dus reclamevrije versies. En vandaag was het zover: The land before time, the great day of the flyers. En was het spannend? Zie foto en oordeel zelf.

AFscheid

Fijn restaurant, fijn gezelschap, alleen spijtig dat de reden tot "vieren" een afscheid was. Serap, Fabiano en Sophia vertrekken dinsdag naar Brazilie. Een laaste get together in Serap's favoriete restaurant. En het moet gezegd worden, het eten was zeer lekker. En wat ook aangenaam was, het gezelschap bleef na de maaltijd zitten om nog eventjes na te tafelen. Dat is niet echt een gewoonte in San Antonio, meestal is het bestellen, eten, betalen en vertrekken.

It's a girl

Eventjes toch, niet in daden dat niet nee. Nog altijd even wild maar nu met een staartje. Een wilde lolita als het ware, of Tibette.

Update

De foto's van de trouw zijn opgeladen. Als excuse voor mijn foto: getrokken toen we terug thuis waren van het feest. Vandaar dus de vermoeide/suffe blik.

Oeps, waar is de A.B. ( anonieme bloggers)

71%How Addicted to Blogging Are You?

Free Online Dating from JustSayHi

Dagtaken

"Jarne, wat moeten we vandaag nog doen?" "Planten water geven." "Ja, en wat nog?" "Knuffels en kusjes."

Rijmen

Jarne, Tibe en ik zitten op het terras, te eten. Sinds kort doen we dat altijd, buiten eten, gemakkelijker want geen kruimels en andere eetresten op de grond. Dus we zaten buiten, en Jarne zei "Huis en muis rijmt. " "ja, en buis, ruis en thuis. En wat rijmt er nog..." Jarne en ik denken diep na. Tibe zegt " Jingle Bells"

Trouwfeest

Zaterdag 15 september, feest, Manoela trouwt. We waren eerst van plan Jarne en Tibe naar Miss Josie te brengen, Miss Josie is een van de juffrouwen van de school maar de moeder van Miss Josie is vorige week gestorven. Dus besloten we om aan Jim ( Hugo's baas) en Carolina te vragen of Jarne en Tibe bij hun konden logeren. Zijzelf hebben ook 2 zoontjes, Lucas is 8 maanden en Ian is 3,5 jaar. Gelukkig hebben ze ook een nanny/ aux-pair, dat scheelt. De dresscode voor het feest was kostuum of hemd/das voor de heren en kleed/something cute voor de vrouwen. Dus zaterdag namiddag richting winkel, vanalles meegebracht voor Hugo zodat die thuis kon passen en voor mijzelf een kleedje. Het kleedje was vrij open en ondertussen ken ik de airconditioning gewoontes van de mensen hier, dus voor alle zekerheid een feestelijke stola erbij gekocht. We waren te laat voor de ceremonie maar op tijd voor het eten, dat erg lekker was. Volgens Hugo, zo goed als in een goed Belgisch restaurant. Daarna nog dansen en anders dan in Belgie om 10 uur 30 was het feest al voorbij. Voordat we gingen waren er twijfels, is die das nu echt nodig, maar naderhand gezien hadden we echt wel opgevallen als we in vrijetijdskleding waren gegaan. Ook de stola was zeker nodig, het was ijskoud.

Veranderlijkheid van het weer

Weerman/vrouw zijn in San Antonio moet wel erg moeilijk zijn. Drie dagen na elkaar keek ik naar de voorspellingen:
Dinsdag: die dag nog regen, daarna droog weer voorspeld.
Woensda: elke dag regen tot na het weekeinde.
Vandaag: nergens nog regen te bespeuren.

De invloed van grootouders

Tibe heeft zojuist gedaan met eten. " Wil je weerwolf met mij spelen?". Even later zitten weerwolf Jarne en tibe in huns zelfgemaakte kussenhuisjes te spelen. Zou hun papa verteld hebben over weerwolven? Blijkbaar hebben ze toch niet de juiste informatie want het zijn erg lieve weerwolven.
"Jarne, zijn weerwolven lief? Ja, heel lief. Jarne, heeft papa jou over weerwolven verteld? neen, moeke."

playday

Zaterdag na ons wekelijks uitje naar costco ging het richting Madison. Hoe groot onze flat en terras ook zijn, als ik een huis met tuin zie, lijkt mij dat toch altijd net iets leuker. Vooral met kinderen, hoewel het gemeenschappelijke zwembad zouden we vermoedelijk wel missen. Dus hier geen zwembad maar wel een gemeenschappelijke speeltuin onder de bomen aan het einde van de straat. Ondanks de schaduw en de ijsjes was het erg warm. Het was een vermoeiende, maar erg leuke dag. De kinders hebben erg leuk gespeeld en filmpjes gekeken, en de moeders hebben leuk kunnen praten. De moeders hebben besloten om samen de halve marathon van San Antonio te lopen, dus daar proberen we ondertussen voor te trainen. Nu, voorlopig al wel afgesproken maar nog niemand heeft zich effectief ingeschreven. Dus of het er van gaat komen is nog een vraagteken.

Visit the world

create your own visited country map
or check our Venice travel guide

Via deze link http://www.world66.com/myworld66/visitedCountries kan je een map maken van alle landen waar je al eens geweest bent. Valt toch eventjes tegen, maar 5 % van alle bestaande landen heb ik ook bezocht. Dringend beginnen te reizen dus.

Verslag van Labor day weekeinde :Houston: vermoeiend weekeinde

Vrijdag rond 2 uur, eindelijk gepakt en onderweg naar Houston om na een uitgeregende tocht aan te komen in ons hotel. Zeer luxueus, inchecken was geen probleem ondanks de booking online. We opteerden voor een king size bed en een extra bedje dat ze op de kamer zouden zetten voor Jarne. Voor tibe hadden we ons reisbedje bij, thuis slaapt hij ook nog in een kribbe en om nu in een nieuwe omgeving naar een groot bed overschakelen zag ik niet zitten. Alleen het duurde eeeeeeeeeerg lang om dat bedje te brengen, na een aantal telefoontjes eindelijk zover. Al die bedjes zorgden voor een overvolle kamer. Tegen negen uur lagen we in ons bed. De volgend dag ging het richting museum destrict. Het museseum of fine arts stond als eerste op het programma.
Er was vanalles te zien, Japans, Mexicaans van honderden jaren oud tot recente figuratieve werken. In het moderne deel was er ook een interactief gedeelte voor kinderen, een welkome afwisseling.
Ze konden tekenen en de muur versieren. Van kunst krijg je honger, we besloten om een broodje te eten bij Subway, ik moet zeggen het was het lekkerste broodje dat ik hier in de VS ooit heb gegeten. Toen we op ons eerste verkennend bezoek waren in SA ( Hugo en ik) hadden we ook een paar keer geprobeerd een soort "smos" te eten. Echter de combinate zoet brood en salade smaakte niet. Deze keer was het brood lekkerder, ofwel is onze smaak al volledig aangepast dat kan natuurlijk ook.

Na de lunch ging het richting museum of natural science. Het heeft effe geduurd voordat we het gebouw vonden, de kaart was niet zo duidelijk. Het museum ligt vlakbij, een park: Herman park. Blijkbaar zeer populair bij trouwers, we hebben in het half uur dat wij rondwandelden aan de ingang van het park 5 verse koppeltjes gezien met meestal ook aangeapste "auto".

Het museum was, nadat we het eindelijk gevonden hadden, beslist de moeite waard. Eigenlijk hadden we hier een hele dag kunnen rondlopen en dan hadden we nog niet alles gezien. Er was een aparte tentoonstelling over kikkers waar je eigenlijk voor moest bijbetalen ( zo waren er wel meerdere zaken), maar de vriendelijk portier liet ons erin zonder extra ticket. Hij kwam ons in de eerste aquarium zelfs de kikkers wijzen, ze waren moeilijk te onderscheiden van de stenen. Dit gedeelte vonden de kinderen, zowel de grote als de kleine wel het mooiste. Hoewel de dinosaurussen ( blijkbaar onvermijdelijk in een museum tegenwoordig ) ook nog altijd in de smaak vielen
Daarna was het al half 8, allen de auto in, eten en bed in. De volgende morgen ging het richting spacecenter. Dit ligt ongeveer halverwege het centrum van Houston en Galveston waar we de volgende nacht zouden overnachten.
We hadden hoge verwachtingen, maar het eerste deel viel eigenlijk een beetje tegen. Eeeeeeeerg commercieel, het heeft veel weg van een pretpark. Eens als je meer in detail gaat kijken zijn er wel zeer mooie dingen te doen, zoals de astronout gallery en de tram tour. Voor die laatste heb je wel wat geduld nodig, 45 minuten aanschuif en dat op een rustige dag. Maar ook hier weer veel te veel om in een paar uur te doen.

's Avonds verder gereden naar Galveston naar ons volgend hotel, 1.5 sterren minder dan het vorige maar toch zeer leuk. Bovendien, ontbijt in de prijs ( die iets hoger lag) inbegrepen. Nadat ontbijt van wafels, cereals en koffie ging het richting strand. Het water was zalig, en kleine krabjes die Jarne, Tibe en Hugo verzamelden.

Tegen 2 uur lunch op het strand en voor we goed en wel de laatste kruimel, van een muffin, achter onze kiezen hadden begon het te stortregenen. Tibe had echter zijn muffin nog niet op, dus die moest lopen met zijn lekkernij in zijn hand geklemd. Er viel een stuk op de grond natuurlijk en tibe wenen, maar hij heeft een deel kunnen redden dat werd nadien met veel smaak (en zand) in de auto opgegeten. De regen was het signaal om naar huis te vertrekken, het was genoeg geweest. Meer dan genoeg zo bleek onderweg, zowel Jarne als Tibe vertoefden vrij snel in dromenland.