Halloween

Zaterdag een vervroegd Haloween feestje bij Madison. Madison woont in een erg leuke buurt met een gemeenschappelijke speelgrond, of hoe je zoiets noemt. Zaterdag was er dus een Halloweenfeestje, dat betekende net ervoor snel naar de Wallmart gaan voor een kostuum. En neen, ik wil echt geen 30 dollar voor een kostuumpje betalen. Tibe werd een beer, kostuum van zijn neefje ( ondertussen neef) uit Belgie) en Jarne werd een ridder. Madison en Ella ( haar zusje) waren prinsesjes of elfjes, in ieder geval mooie meisjes.

Na het feestje zijn we samen gaan eten in "The Magic Timemachine". Voor Madison de eerste maal, maar het viel blijkbaar erg mee want sindsdien vraagt ze telkens als ze mij ziet of we nog eens naar dat restaurant gaan.
Woensdag, Halloween op school. De school ligt in een bedrijvenpark en alle klassen gingen bij debedrijven langs om te trick-or-treaten. Carina's mama was zo vriendelijk om foto's door te sturen van Jarne en Carina in volle actie.

's Avonds alweer trick-or-treating, deze keer in de wijk van Madison. Eerste keer dat we er echt aan deelnamen. In 2005 kwamen we aan op 3 november, vorige jaar waren op vakantie in Belgie en dus dit jaar premiere! En ik moet zeggen het was plezant, ontzettend veel kindjes op de baan, allemaal even mooi. Resultaat, 2 vermoeide kindjes en veelm zeer veel snoep. Maar goed we hebben ze goed gedrild ( op die leeftijd gaat dat nog) en dus het eerste wat ze de volgende dag deden was het snoep sorteren. Erg slechte snoep om weg te geven en het minder slechte hielden ze bij. Het erg slechte heb ik maar meegenomen naar het werk, collegialiteit noemen ze zoiets en het minder slechte ligt thuis. Nu de kindjes vergeten het snoep heel erg snel, probleem is dat mijn geheugen voor zoetigheid het erg goed doet.

Ochtendgebabbel

Aan de ontbijttafel:
Jarne:" Yannick is al 14 jaar he? Ja Jarne, goed dat je dat nog weet. En Yannick is ouder dan jou he? Dat kan toch niet Jarne. Jawel, en ook ouder dan peet (de papa van Yannick). En ik ga ook ouder dan jou worden. Moeke heeft dat toch gezegd aan de computer (skype). Neen Jarne, groter, Yannick is groter dan mama en peet, niet ouder."
In de auto:
"Jarne en tibe vanavond op tijd jullie bedje in want jullie zijn beide nog zeer moe. Ik ben maar een beetje moe" antwoordt tibe" ik heb goed geslapen." " Je ziet er nochtans doodmoe uit tibe" " Ik ben ziekmoe, niet doodmoe" Jarne:" ja, doodmoe dat is veel erger."

Verslag van voorbije weekeinde

Derde maal gaanwandelen, en volgens Jarne gaan we dit vanaf nu elk weekeinde doen. De "mensen" wel weer gemist, om 8uur 30 afspreken op een zaterdagochtend, het lijkt wel een 1-april grap.Na de mannetjes met veel moeite naar bed gestuurd om eventjes te rusten ( mama heeft meer geslapen dan de kindjes) gingen we naar Seaworld. Samen met Karina en haar mama. Speciaal voor Haloween bleef het park open tot 10 uur. In de namiddag hebben we de shamu show bekeken, de piratenboot beklommen en in de shamu-trein gezeten. De shamu-trein waarvoor Tibe vorig jaar nog te klein was en waarvoor hij al die groentjes gegeten heeft. Terwijl de anderen in de rij stonden was ik de buggy's korterbij gaan zetten en toen ik terug kwam groot drama: Tibe was nog altijd te klein, ondanks de groenten! Dus maar effe gezegd dat hij vorig jaar wel groot genoeg was ( leugentje om bestwil) en ze gingen hem opnieuw meten. Nu met de voetjes goed tegen de muur en het hoofdje recht en hoezee, Tibe was groot genoeg! Zelf was hij al zo zeker van een slechte afloop dat hij het goede nieuws niet hoorde en al begon te wenen. Traantjes waren snel gedroogd toen we verder aanschoven. Ondertussen begon het donker te worden, perfecte tijdstip om te gaan griezelen. Effe twijfelen of we wel in het griezelige bos zouden gaan, maar Jarne en Tibe gingen zeker geen schrik hebben, neen hoor. Tijdens het aanschuiven werden we al gehuld in mist en eenmaal binnen kregen we er nog een "leuk" achter gronddeuntje bij. De aanblik van de eerste zombies, reuzegrote spinnenwebben, weerwolven, grafstenen enz was genoeg voor Tibe om zijn hoofdje op mijn schouder te leggen en voor de rest van de wandeling zijn ogen niet meer open te doen. De monsters waren wel kindvriendlijk, enkel de volwassene zonder klein grut werden benaderd. Maar toch iets over halfweg vond ook Jarne dat het bij mama op de arm toch beter was. Dus de rest van de wandeling met 40 kg op de armen verder gestapt. Papa "Hugo" was er spijtig genoeg niet bij, die moest werken. Eenmaal uit het bos was de schrik snel vergeten en gingen we nog eventjes naar de Shamu show, dit maal met het "Jack is Back" thema. Ondertussen was het al 10 uur en tegen dat we het park uitwaren, we de auto hadden gevonden (niet opgelet waar we stonden) en naar huis waren gereden was het rond de elven. Jarne en Carina lagen te slapen en rara wie was nog wakker, Tibe de kleinste van het grut. De volgende dag had Jarne geen idee hoe hij in zijn bed was gekomen en ik vertelde hem dat we allemaal in slaap waren gevallen in de auto, ook mama (ik was de bestuurder). "Echt waar?" vroeg hij met een toch wel verbaasde blik in de ogen.

Update

Wekker gisteren niet afgelopen, electriciteitspanne ? Neen, op wonderlijke wijze was het volume samen met de buitentemperatuur gedaald tot beneden de "hoorgrens". Een bewijs van bovennatuurlijke krachten of gewoon het werk van een opdondertje met blonde krullen van een meter hoog ( iets meer dan 3 foot of is het feet?) ?

Cold

Gisteren was het nog warm, zomers warm. Tijdens de nacht begon het te stormen en vandaag was het ijskoud, 14 graden celcius. Gelukkig hadden de kinderen al een lange broek aan en ben ik nog snel terug gelopen om een truitje voor hen te halen. Morgen zou het beter moeten zijn , 22 graden. Buiten de koude, deze morgen ook nog een ander opvallend ding. De wekker niet afgelopen en dus pas om 8uur30 uit bed en te laat op het werk/de school.

Jarne leest , hoezee, hoezee

Boekjes van level 1, "the pig is fat". De juffrouw moest lachen en dat vond hij zo leuk dat hij nog verder las. Zelf was hij erg verbaasd dat hij kon lezen, maar als je alle letters kent, weet hoe ze klinken dan kun je ook woorden lezen.

Maar goed dat we enkele boeken hebben liggen om te lezen!

Update

Gisteren een keer een "ongelukje" in school (zie vorige blog). Hij had geen reserveonderbroek bij dus moest de juffrouw hem een pamperbroek aandoen, dat was niet naar zijn zin.
Deze morgen na het badritueel zat Tibe havermout te eten toen hij plots riep " Ik moet op het potje". Oppakken en vliegensvlug naar de badkamer om te ontdekken dat zijn broek al nat was. Bij nader inzien was de stoel ook al nat. Kleine fout in de mededeling, het had moeten zijn: " Ik had naar het potje moeten gaan". Les voor ouders: na bad, best op potje zetten. Rest van de dag, hetzelfde als gisteren: 1 ongelukje. Deze keer wel reserve-onderbroek, en de rest van de dag droog. Zou volgende week te snel zijn om al op zwemles te gaan?

droog blijven om nat te worden

Tibe is sinds augustus 3 jaar maar draagt nog altijd pamperbroekjes. Wat Tibe is koppig, hij wil niet op het potje, zeker niet voor een kleine boodschap. Maar hij wil wel op zwemles, zeker sinds hij weet wie er nog naar de les gaat. Maar dan moet hij "Potty trained" zijn. Deze morgen vroeg hij zelf om een onderbroek aan te doen, benieuwd of hij die deze avond nog aan heeft en of hij nog dezelfde kleren draagt.

Weekenddrukte

Zaterdagvoormiddag zijn we voor de 2 de maal gaan wandelen in het Friedrich wilderness park. De internationale vriendengroep die wie via Manoela's huwlijk hebben leren kennen gaan daar elk weekeinde wandelen. Onze bedoeling was (en is nog steeds) om samen met hen te wandelen. Echter op een zaterdagmorgen er al zijn om 8uur30 is zwaar en tot nu toe nog niet gelukt. Persoonlijk vind ik 8 uur 50 ook nog zeeeeeer vroeg, close but no cigar ... Wandelen doen we dan maar alleen, onderweg vraagt Tibe dan een paar keer "Maar waar zijn de mensen nu?" waarop wij antwoorden dat we ze aan het zoeken zijn. En als ik schrijf wandelen dan bedoel ik ook wandelen, geen koets en niet dragen. Telkens ongeveer 1.7 mijl (2.7 km) met toch wat hellingen

In de namiddag ging Hugo werken en de rest van de familie trok naar het centrum samen met Madison en haar mama. De Houston street was autovrij gemaakt ter ere van "chalk it up". Artiesten van San Antonio versierden de straat met mooie krijttekeningen.
Voor de kinderen was er gratis krijt voorzien om zich mee uit te leven.

Het is toch opvallend hoe verschillend het centrum van San Antonio is vergeleken met de rand. Er wordt gewandeld in het centrum, er zijn kleinere winkels en restaurants, kortom het is er gezellig. De rest van San Antonio doet denken aan de "Boomse Steenweg" voor diegene die al in Antwerpen geweest zijn, of de Genkersteenweg voor de mensen uit Hasselt. Fijne winkels maar verre van gezellig. Volgende week gaan we natuurlijk weer hicken en vermoedelijk zaterdagnamiddag, ditmaal met Carina naar Seaworld.

Ocharme

Jarne en Tibe aan de ontbijttafel. Ik wil een stuk vegetarisch vlees ( ik weet dat kan niet, maar zo zeggen wij dat nou eenmaal), ik wil niet die boterham ik wil die andere die is groter, ik wil dat stukje peer, enz.... Dus zeg ik vermanend:"Jullie moeten niet zo zeuren, er is altijd genoeg eten voor jullie, er zijn kindjes die geen eten hebben." Waarop Jarne een zorgelijk gezicht trekt en zegt: "Ja, ocharme die kindjes, dan moeten ze altijd naar de Costco (grootwarenhuis) gaan."