Moe

Deze avond allemaal erg moe.Ik ben al een paar avonden te laat gaan slapen, ben dan door de dag moe en beloof mezelf van op tijd onder de wol te gaan... Tot +/- 8 uur en ik mijn 2de adem krijg en nog uren kan doorgaan en dus opnieuw te laat in bed lig. Jarne is moe omdat hij niet meer slaapt in de namiddag, elke avond komt hij dan met iets meer walletjes onder de ogen naar huis. Les volgen in het engels is erg vermoeiend, bovendien zit hij bij de grote kindjes en krijgt hij elke dag een heleboel informatie op zijn bord. Dus 's avonds moe, beetje lastig en wegens opgehoopte emotie heeft hij dan een huilkwartiertje dat alle spanning wegneemt. Daarna is hij weer de oude goedlachse Jarne. Kindermishandeling zo een engelstalige school zou je zeggen, als hij erzo gespannen en moe van wordt. Totdat het zaterdag is en je zegt dat er geen school is en hij boos is want hij wil wel elke dag naar school hoor! Tibe had vandaag geen tut bij, dus geen middagdutje kunnen doen en dus ook erg moe. Tibe is eigenlijk vooral moe als hij zijn tanden moet poetsen. Dat doet hij namelijk helemaal niet graag; Tibe moe zegt hij dan. Vertaling: laat me mij rust. Dat laatste kan hij nochtans ook letterlijk zeggen, alleen is het dan in het engels: "go away". Meestal is Tibe nochtans vriendelijk: als iemand zich pijn doet zegt hij "sorry" en komt direct een knuffel geven. Sorry zeggen als hij effectief iets gedaan heeft waardoor iemand anders pijn heeft ( zijn broer slaan) is veel moeilijker. Tibe vind meestal dat zijn acties gerechtvaardigd zijn: men heeft tenslotte zijn speelgoed afgepakt, hem iets verboden wat hij heel graag heeft of hij wou gewoon erg hardhandig aaien.
Hoe het met de zieke is? Goed, op school hebben ze lichtjes geprotesteerd omdat hij al terug was. Maar heb ze overtuigd dat hij oke was, bovendien konden ze altijd bellen als de diaree terug was. Dat hebben ze dus niet gedaan maar 's avonds wel tegen Hugo gezegd dat Tibe nog wat diarree en Jarne nu ook diarre had. Dus dat zal wel een extra reden voor de vermoeidheid zijn. Morgen gaan ze toch naar school, daarna is er toch een verlengd weekeinde. Maandag is namelijk labour day.http://en.wikipedia.org/wiki/Labor_Day_(United_States) voor uitleg over deze dag. En inderdaad gelijk het zegt in tegenstelling tot 1 mei geen protesterende arbeiders of vakbonden op straat. 1 Mei als dag van de arbeid wordt hier niet gevierd: vermoedelijk te veel socialistische (lees communistische) associaties met die datum.
En communistisch is nog altijd een scheldwoord in deze contreien. Over de oorzaak van Hugo zijn vermoeidheid heb ik nog niets verteld. Bij hem hetzelfde als bij mij, te laat gaan slapen. Alleen is hij laat gaan slapen omdat hij laat gewerkt heeft, presentatie op dinsdag en ook een artiekel aan het schrijven. En nu is hij gaan trainen, voetbaltraining. Dankzij de vele mexicanen is voetbal oftewel soccer hier vrij populair. Natuurlijk niet zoals American football maar toch. Het WK was hier op geen enkele van de zere vele TV kanalen te zien, zelfs niet op de sporchannels. Enkel de Mexicaanse zenders brachten volledige matchen, de rest enkel kleine samenvattingen. En nu ga ik toch maar slapen, te moe om alles nog eens na te lezen en de vele fouten eruit te halen. Zal ik morgen dan maar doen, voor nu mogen ze blijven staan.

Ziek

Deze middag na het fitnessen en eten terug naar mijn bureau, het lampje van het antwoordapperaat brand. Boodschap: This is the montessori school for Marie-Anne, your son is sick can you please call us. School gebeld en blijkbaar had Tibe diarree, niet de eerste keer en vermoedelijk ook niet de laatste. Hier in de VS zijn ze echter onverbiddelijk, diarree is minstens 24 uur thuisblijven! Gebeld en inderdaad we moeten hem gaan halen, niet onmiddellijk want hij is in slaap gevallen maar binnen 3 kwartier. Overleg met Hugo, die moet een artiekel schrijven en ik heb eigenlijk niet meer voldoende ziekendagen. Dus gaan vragen of ik thuis kan werken, dat mag. Dat ben ik nu aan het doen, een voordeel van in het nederlands bloggen, onverstaanbaar voor bazen. En dat ziek zijn van Tibe valt wel mee, geen koorts en lustig aan het spelen. Proberen van hem morgen toch naar school te laten gaan.

Hier nog een paar foto's van het feestje.

Lekker in het zwembad!

relativiteitstheorie

Tijd, ' s morgens vaak te weinig "tijd" om nog op "tijd" op school/het werk te zijn. En zoals Hugo opmerkte maakt niet uit of we vroeger opstaan, kinderen al dan niet in bad doen ( 10 min werk minstens) we arriveren om 9 uur 15 in plaats van 9uur. Eigenlijk zou ik er om 8 uur 30 moeten zijn, want ik vertrek terug om 5 uur en hier in de VS hebben ze nog niet van arbeidsduurverkorting gehoord en werkt iedereen nog 40 uur per. Dit alles als ik een half uur lunchpauze neem, indien dit uitloopt tot een uur moet ik om 8 uur hier zijn. Maar een mens moet realistisch zijn, dus we gaan voor 9 uur. En vandaag bijna gelukt, slechts 3 minuten te laat. Onze werkplek is de universiteit van San Antonio ( WWW.uthscsa.edu), voluit University of Texas Health science center at San Antonio en in tegenstelling tot vele van onze collega's wonen wij nog geen 2 km van ons werk. Een uur rijden om naar het werk te gaan is hier geen uitzondering, de auto is voor de meeste Texanen onmisbaar. Eventjes te voet naar de bakker? ondenkbaar hier! Eerste probleem: er zijn geen bakkers, enkel supermarkten. Een maal dachten we een bakker gevonden te hebben, er stond effectief 'bakery" op de deur. Maar het was gewoon en kleine supermarkt met voorverpakte broden in de rekken, het zachte soort brood dat enkel te eten is als je het roostert. Tweede probleem: de auto is heer en meester, voetpaden bijna onvindbaar en oversteekplaatsen vaak niet uitgerust voor voetgangers. Voetgangers en fieters zie je dan ook bijna niet, en als je een fietser ziet verdenk je hem of haar meteen van zelfmoordneigingen. Want voetpaden zie je nog af en toe, fietspaden zijn volledig onbestaande. Adrenaline kicks zonder te basejumpen, diepzeeduiken of wathever; hier gewoon door een fietstochtje te maken. En toch kun je hier fietsen kopen, vorig weekeinde zijn we zelfs in een winkel met uitsluitend fietsen geweest. En zoals je in Belgie in elke fietswinkel wel een foto van Tom Boonen of Sven Nijs ziet, hingen hier de obligate foto's van Armstrong en Landis boven de toonbank. De eerste, een reeds gepensioneerde en de andere een betrapte Tourwinnaar ( hoewel naar eigen zeggen onschuldig), dan toch liever Tom en Sven! Het gebrek aan fietsmogelijkheden, het is bovendien hier ook heuvelachting, maakt dat de kinderen het fietsen maar langzaam leren. Een tijdje geleden zag ik het zoontje van Sven Nijs zonder zijwieltjes rondcrossen en hij is pas 4. Jarne, 3.5 heeft pas het driewieleren onder de knie, en heuveltjes zowel op als af zijn er nog niet aan te pas gekomen. Toekomstdromen om er een echte veldrenner van te maken zijn bij deze opgeborgen, zo een achterstand haal je nooit meer in. Vermoedelijk zou hij toch te kouwelijk zijn om in de winter te gaan crossen, als de wind waait bij een temperatuur van 30 graden zegt hij dat het koud is. Als ik zeg maar het is toch warm, antwoord hij ja een beetje warm en een beetje koud.

Software geinstalleerd, foto's gedownload, nu nog aan de blog toevoegen en dan zijn we klaar.

Mijn eerste blog posten heeft eventjes geduurd. De vraag gaan we het nu in het nederlands of in het engels doen weerhield mij om iets te schrijven. Nederlands maakt het gemakkelijker voor de familie in Belgie, voornamelijk de grootouders. In het Engels schrijven heeft dan weer het voordeel dat onze collega's op het werk ook mee kunnen lezen. Onze ( Hugo en ik) collega's zijn namelijk gelocaliseerd in San Antonio, Texas en de kans dat ze Nederlands verstaan is klein.
Maar genoeg over de taalperikelen en op naar het echte werk, verslag van de alledaagse belevenissen van een Belgisch gezin met 2 kleuters dat sinds 10 maanden in het verre, warme ( +/- 40 graden) Texas woont.
Tibe, onze jongste zoon is vorige week verjaard: 2 jaar. En zoals het past bij zo een heugelijke gebeurtenis werd er onmiddelijk een feestje gepland. Probleem: wie gaan we vragen? ln Belgie zou het simpel zijn: gewoon grootouders, peter en meter vragen. Volgens de boekjes moet je verjaardagsfeestjes voor 2jarigen erg simpel houden, dus 11 mensen is genoeg. Maar een retour vliegtuigticket Brussel-San Antonio kopen om een verjaardagsfeestje bij te wonen is, hoe lief de jarige ook is, toch een beetje veel gevraagd. Dus alternatieven zoeken voor familie, in dit geval vriendjes van school en collega's met kinderen. Resultaat: zaterdag 8 kindjes ( onze 2 meegerekend) en 8 volwassenen in totaal. Eerst cake, Belgische wafels en rauwe groenten met dip en natuurlijk cadeautjes en dan tegen 5 uur gaan zwemmen. Vijf uur wil hier zeggen nog zeer warm, maar als je moet wachten to het "koeler" is dan moet je wachten tot de zon onder is. En dan nog zal de temperatuur niet onder de 25 graden zakken. Na het zwemmen hebben we pizza besteld ( kwestie van integratie), daarna pizza gegeten, de jarige heeft kaarsjes uitgeblazen en en allemaal hebben we cake gegeten. Rond 9u30 waren de gasten weg. De jarige zelf vond alles erg leuk, telkens als iemand naar huis ging begon hij "happy birthday" te zingen. De geschenken werden geapricieerd door zowel Tibe als Jarne. De oudere broer snapte heel goed dat als zijn broertje iets kreeg hij er ook mee zou kunnen spelen. Beeldmateriaal om dit alles te ilustreren staat spijtig genoeg nog op mijn pas aangekocht fototoestel. Het downloaden zal vermoedelijk deze avond gebeuren.