Derde maal gaanwandelen, en volgens Jarne gaan we dit vanaf nu elk weekeinde doen. De "mensen" wel weer gemist, om 8uur 30 afspreken op een zaterdagochtend, het lijkt wel een 1-april grap.Na de mannetjes met veel moeite naar bed gestuurd om eventjes te rusten ( mama heeft meer geslapen dan de kindjes) gingen we naar Seaworld. Samen met Karina en haar mama. Speciaal voor Haloween bleef het park open tot 10 uur. In de namiddag hebben we de shamu show bekeken, de piratenboot beklommen en in de shamu-trein gezeten. De shamu-trein waarvoor Tibe vorig jaar nog te klein was en waarvoor hij al die groentjes gegeten heeft. Terwijl de anderen in de rij stonden was ik de buggy's korterbij gaan zetten en toen ik terug kwam groot drama: Tibe was nog altijd te klein, ondanks de groenten! Dus maar effe gezegd dat hij vorig jaar wel groot genoeg was ( leugentje om bestwil) en ze gingen hem opnieuw meten. Nu met de voetjes goed tegen de muur en het hoofdje recht en hoezee, Tibe was groot genoeg! Zelf was hij al zo zeker van een slechte afloop dat hij het goede nieuws niet hoorde en al begon te wenen. Traantjes waren snel gedroogd toen we verder aanschoven. Ondertussen begon het donker te worden, perfecte tijdstip om te gaan griezelen. Effe twijfelen of we wel in het griezelige bos zouden gaan, maar Jarne en Tibe gingen zeker geen schrik hebben, neen hoor. Tijdens het aanschuiven werden we al gehuld in mist en eenmaal binnen kregen we er nog een "leuk" achter gronddeuntje bij. De aanblik van de eerste zombies, reuzegrote spinnenwebben, weerwolven, grafstenen enz was genoeg voor Tibe om zijn hoofdje op mijn schouder te leggen en voor de rest van de wandeling zijn ogen niet meer open te doen. De monsters waren wel kindvriendlijk, enkel de volwassene zonder klein grut werden benaderd. Maar toch iets over halfweg vond ook Jarne dat het bij mama op de arm toch beter was. Dus de rest van de wandeling met 40 kg op de armen verder gestapt. Papa "Hugo" was er spijtig genoeg niet bij, die moest werken. Eenmaal uit het bos was de schrik snel vergeten en gingen we nog eventjes naar de Shamu show, dit maal met het "Jack is Back" thema. Ondertussen was het al 10 uur en tegen dat we het park uitwaren, we de auto hadden gevonden (niet opgelet waar we stonden) en naar huis waren gereden was het rond de elven. Jarne en Carina lagen te slapen en rara wie was nog wakker, Tibe de kleinste van het grut. De volgende dag had Jarne geen idee hoe hij in zijn bed was gekomen en ik vertelde hem dat we allemaal in slaap waren gevallen in de auto, ook mama (ik was de bestuurder). "Echt waar?" vroeg hij met een toch wel verbaasde blik in de ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten