relativiteitstheorie

Tijd, ' s morgens vaak te weinig "tijd" om nog op "tijd" op school/het werk te zijn. En zoals Hugo opmerkte maakt niet uit of we vroeger opstaan, kinderen al dan niet in bad doen ( 10 min werk minstens) we arriveren om 9 uur 15 in plaats van 9uur. Eigenlijk zou ik er om 8 uur 30 moeten zijn, want ik vertrek terug om 5 uur en hier in de VS hebben ze nog niet van arbeidsduurverkorting gehoord en werkt iedereen nog 40 uur per. Dit alles als ik een half uur lunchpauze neem, indien dit uitloopt tot een uur moet ik om 8 uur hier zijn. Maar een mens moet realistisch zijn, dus we gaan voor 9 uur. En vandaag bijna gelukt, slechts 3 minuten te laat. Onze werkplek is de universiteit van San Antonio ( WWW.uthscsa.edu), voluit University of Texas Health science center at San Antonio en in tegenstelling tot vele van onze collega's wonen wij nog geen 2 km van ons werk. Een uur rijden om naar het werk te gaan is hier geen uitzondering, de auto is voor de meeste Texanen onmisbaar. Eventjes te voet naar de bakker? ondenkbaar hier! Eerste probleem: er zijn geen bakkers, enkel supermarkten. Een maal dachten we een bakker gevonden te hebben, er stond effectief 'bakery" op de deur. Maar het was gewoon en kleine supermarkt met voorverpakte broden in de rekken, het zachte soort brood dat enkel te eten is als je het roostert. Tweede probleem: de auto is heer en meester, voetpaden bijna onvindbaar en oversteekplaatsen vaak niet uitgerust voor voetgangers. Voetgangers en fieters zie je dan ook bijna niet, en als je een fietser ziet verdenk je hem of haar meteen van zelfmoordneigingen. Want voetpaden zie je nog af en toe, fietspaden zijn volledig onbestaande. Adrenaline kicks zonder te basejumpen, diepzeeduiken of wathever; hier gewoon door een fietstochtje te maken. En toch kun je hier fietsen kopen, vorig weekeinde zijn we zelfs in een winkel met uitsluitend fietsen geweest. En zoals je in Belgie in elke fietswinkel wel een foto van Tom Boonen of Sven Nijs ziet, hingen hier de obligate foto's van Armstrong en Landis boven de toonbank. De eerste, een reeds gepensioneerde en de andere een betrapte Tourwinnaar ( hoewel naar eigen zeggen onschuldig), dan toch liever Tom en Sven! Het gebrek aan fietsmogelijkheden, het is bovendien hier ook heuvelachting, maakt dat de kinderen het fietsen maar langzaam leren. Een tijdje geleden zag ik het zoontje van Sven Nijs zonder zijwieltjes rondcrossen en hij is pas 4. Jarne, 3.5 heeft pas het driewieleren onder de knie, en heuveltjes zowel op als af zijn er nog niet aan te pas gekomen. Toekomstdromen om er een echte veldrenner van te maken zijn bij deze opgeborgen, zo een achterstand haal je nooit meer in. Vermoedelijk zou hij toch te kouwelijk zijn om in de winter te gaan crossen, als de wind waait bij een temperatuur van 30 graden zegt hij dat het koud is. Als ik zeg maar het is toch warm, antwoord hij ja een beetje warm en een beetje koud.